Over ElliptiGO België

Niemand, zeker ikzelf niet, had zich ooit kunnen voorstellen dat ik me met iets sportiefs zou bezighouden.

Alles begon zo’n kleine 5 jaar geleden. Toevallig kwam ik als rugpatiënt bij een kinesist terecht in de groepspraktijk van hendrik maes. In de wachtkamer stond er iets raars. Het was geen fiets, het was geen step. Het enige wat mij eraan fascineerde, was hoe mooi het toestel was, de vorm, de techniek, gewoon prachtig. Maar op dat moment bleef het daar bij.
Een jaar later zat ik terug omwille van rugproblemen in diezelfde wachtkamer, oog in oog met hetzelfde gekke-mooie toestel. 

Mijn interesse nam toe. Toegegeven, af en toe overwoog mijn nooit-aan-sport-denkende-ik: “Man, bijna 50, zou je niet eens wat sport gaan doen?”. Maar er echt aan beginnen, no way! Ik had het niet zo met al die sportende medemensen. Omwille van mijn fysiek zware job, was ik wel fit en min of meer in conditie. Maar, ik bleef niet-sporter… 

Weer een tijdje later, weer dezelfde wachtkamer, weer dat intrigerende toestel. Deze keer volgde ik rugschool en ontmoette eindelijk hendrik zelf. 

Wie hendrik zegt, zegt enthousiasme, passie, voluit-gaan, gezond-bewegen. Hij zegt dit niet alleen voor zichzelf, hij “Sleurt” door zijn gedrevenheid alles en iedereen mee in een straal van 500 meter rondom zich. Hij doet dat niet zomaar in het wilde weg. Neen, hij heeft een visie, een doel, een geloof: mensen in beweging krijgen en houden. En hoe zorg je ervoor dat mensen iets volhouden? Juist, je moet hen fun geven. Je moet hen meenemen in een avontuur, een verhaal. Je moet hen iets bieden waardoor ze resultaat voelen. Hendrik beheerst de kunst om mensen te overtuigen en te inspireren. En wie was ik om daar ongevoelig voor te blijven? 

En zo kwamen we terug bij dat gekke toestel in zijn wachtkamer. Het kreeg een naam: “De elliptigo”. Het kreeg een betekenis: “Buiten sporten zonder impact op je gewrichten”. Het kreeg een doel: “Blessurevrij trainen”. En toen begon alles snel te gaan. Ik huurde de elliptigo voor 1 weekend. Een week later kocht ik mijn eerste elliptigo. Enkele maanden later nam ik deel aan de eerste elliptigobelgie-avondrit. Twee weken later begeleidde ik zelf de avondrit. Een maand later richtte ik de facebookgroep voor onze deelnemers op: “Elliptigobelgie goes on te road”. Nog een maand later werden naamkaartjes gedrukt, reclamepanelen geplaatst, opendeurdagen gehouden, testdagen over heel vlaanderen georganiseerd.

Wekelijks begeleiden wij ritten en nemen we deel aan wedstrijden en evenementen. Hendrik en ik zijn niet meer te stoppen. En dat komt door jullie: ja, door jou, ex-sporter die terug met de glimlach in open lucht alles kan geven. Door jou, top-atleet die dankzij de low-impact workout je conditie kan behouden ondanks blessures. Door jou, recreant die het gewoon fun vindt. Door jou, sportieveling die deze uitdaging aan gaat, kortom door elke man of vrouw die de elliptigo test en meteen voelt “This is it!”.

ja, het zijn jullie reacties die ons stimuleren, motiveren en ons doen blijven geloven: “Elliptigobelgie: the sky is the limit!”